sam ją zabił.

Umrzesz w męczarniach!
- A ja mieszkam za ścianą - dodała Cindy.
Larry'ego, w którym próbowała wyjaśnić, dlaczego
279
- Która fotografia? - zapytał.
zelżał, lecz nie ustąpił całkowicie.
- Co ze mną będzie?
- Nic, nic. Chyba naprawdę zaczynam cierpieć
swobodnie budować, gdyż miejsca starczało dla wszystkich.
brata. Do jej ojca, jankesa, który
- Panie Latham, wychował pan Sheilę. Ona musi
Dziewczyna uśmiechnęła się.
oficera, który prowadził dochodzenie w Transylwanii?
- Nie wiadomo nawet, co było przyczyną śmierci.

I to jest właśnie problem ze starymi służącymi, pomyślał Mark. Wydaje im się, że mają prawo wtykać nos w nie swoje sprawy. Dominik doskonale pamiętał go jako berbecia w krótkich spodenkach, dlatego chwilami zapominał o oka¬zywaniu Markowi szacunku należnego władcy kraju.
- Monsieur Lavac przyjdzie o dziewiątej, powiadasz...To jeszcze jest trochę czasu. Czy panna Ingrid zeszła już na śniadanie?
- Nie przebieram się do kolacji. I zamierzam zjeść ją tutaj. Sama. Nie mam ochoty siedzieć przy stole z księciem. Ani z... Ingrid.
Ręka mu się trzęsła, gdy sięgał do kieszeni dżinsów. Twarz mu się śmiała, oczy pałały, serce zdawało się śpiewać. Półprzytomny z przejęcia, wyciągnął pudełeczko obciągnię¬te pąsowym aksamitem, otworzył je i... ach!
Chłopiec dalej żuł list cioci Tammy i ani trochę nie wy¬glądał na śpiącego.
Nikt się nie zjawiał.
- Jak dużo mi dałaś. Henry jest cudowny.
Tammy zamknęła walizkę, wzięła od Kylie list i wrzu¬ciła go do plecaka.
Przecież to dla niej za ciężkie, zatroskał się Mark. Ona jest taka drobna...
- Nie, dlaczego? - odparł, przechodząc na angielski. - Właśnie rozmawiamy o twojej urodzie.
rękawem otarł łzy i wyruszył - z tajemniczą pomocą Róży - w dalszą podróż.
Markowi nie mieściło się to wszystko w głowie.
- Nie, z pani ojczymem.
- Oczywiście, że pani ma!
- Wyjeżdżam. Natychmiast - powiedział po chwili nieswoim głosem.